To! (vanuit de buik)

Woensdagavond, een mens weet al eens niet zo goed wat gedaan. Gelukkig was daar Paul (onze Noorse leraar, ter herinnering) die ons niet zo spontaan, maar eerder omdat we het hem zowat gevraagd hadden, uitnodigde om een Kendo-training bij te wonen.

Okee, om te beginnen, Kendo is een japanse vechtsport.
Meer info: http://nl.wikipedia.org/wiki/Kendo (Een mens kan anders blijven vertellen nie waar)

Het belangrijkste attribuut bij deze sport is een lang zwaard. Gezien ik eerder al gewond raakte bij het hanteren van een figuurzaagje en een beitel, was ik wel benieuwd naar de afloop van deze avond. (Voor de mensen die hierbij de spanning niet meer aankunnen, ik heb nog alle tien mijn vingers en tenen, ook de andere personen aanwezig zijn nog voorzien van al hun ledematen en ook het materiaal bleef onbeschadigd)

Okee misschien heeft het nu weinig zin om verder te lezen, maar gelieve dit toch te doen.

Paul gaf ons een voor een een zwaard, het bleek een houten exemplaar te zijn, de kans op gewonden in mijn omgeving daalde dus aanzienelijk. Maar vergis u niet, ook met een houten zwaard kan er gedood worden, aldus Paul, waardoor onze training dus niet onmiddelijk als ongevaarlijk hoeft geklasseerd te worden.

Om de training te beginnen, werd een traditionele groet uitgevoerd. Dit is bedoeld om tot rust te komen en zich in een bepaalde state of mind te brengen (de naam was iets japanees en voor mij onherhaalbaar).

Na deze groet leerden we per twee enkele kendo-kata's. Een kata is een reeks van bewegingen die na elkaar uitgevoerd worden. Het vraagt concentratie, precisie en rust. Bij Kendo draait het naast het lichamelijke aspect ook om de uitstraling van de speler. Tijdens wedstrijden wordt er niet enkel gequoteerd op de fysieke prestaties maar de jury kijkt ook of de speler genoeg rust uitstraalt, genoeg gefocust is en een onverschrokken blik heeft.

Bij het uitvoeren van een kata is een van de twee personen de leerkracht, terwijl de andere de rol van leerling op zich neemt. Die laatste neemt de overmacht tijdens de kata en wint altijd, de leerkracht wordt door de leerling in het nauw gedreven en geeft op. De leerling valt dus aan, terwijl de leerkracht zich voortdurend verdedigd. Let wel: tijdens deze training wordt er niet volluit gezwaaid met de zwaarden maar worden de bewegingen dus enkel geoefend.

Bij kendo horen natuurlijk ook enkele kreten.
Een leerling roept bij het aanvallen: To! (vanuit de buik, anders kom je niet krachtig over)
De leerkracht roept: Ja! (opnieuw vanuit de buik)

Wanneer zo een kata heel sereen en geconcentreerd uitgevoerd wordt, voel je de spanning tussen de twee personen en wanneer er kreten geroepen worden tijdens de bewegingen, wordt alles nog een stukje dreigender.

Om de les af te sluiten voerden we opnieuw de groet uit om even te bezinnen en de training in alle rust af te sluiten. Door de ongewone stilte, kwam plots de gedachte: ''wat als iemand nu heel luid een scheet laat?', daarop volgend begonnen mijn schouders te schudden, een kleine giechel kwam op die ik nog even wou onderdrukken door mijn neus toe te knijpen, maar het bleek onstopbaar te zijn, ik moest ongewild lachen tijdens het meest serene moment van een kendo-training. Jep, aan mijn state of mind kan zeker nog gewerkt worden.

PS: ik heb niet alle kendo-bewegingen uitgelegd wegens te ingewikkeld. Maar wie die bewegingen toch eens in real life wil zien, kan altijd naar een demonstratie vragen bij mijn terugkeer, ik zal mijn best doen alles te onthouden.