Met enige vertraging is hier het Oslo-verslag. Mijn excuses hiervoor.
Het weekend van 27 februari tot 1 maart trokken Niels en ik naar de hoofdstad. Voordien hadden we enkel het busstation in Oslo bezocht op de weg van de luchthaven naar Notodden. Een niet zo boeiende plaats, dus was het tijd om de stad wat grondiger te verkennen.
Omdat een mens gedurende 3 dagen toch wat slaap nodig heeft, hadden we nood aan een slaapplaats in de grote stad. Ons probleem werd opgelost door onze medelandgenoot, Piet De Vriendt. Hij verblijft en werkt reeds een half jaar in Oslo, hij was dus onze man en onze gids in de nieuwe stad.
De reis begon vrijdagnamiddag met een twee uur durende bursrit naar de enige, voor-ons-bekende-bestemming in Oslo: het busstation. Daar ontmoetten we Piet en hij leidde ons onmiddellijk naar de drukste plaats in de stad namelijk het shoppingcenter. (Tevens ook het grootste shoppingcenter in Noorwegen, voor de geïnteresseerden)
Net zoals overal in de wereld was het ook in dit handelscentrum drummen geblazen met daarnaast het uitwijken voor grotere tegenliggers en het verkeersopstopping voor de etalages. Ik voelde mij onmiddelijk thuis :)
Ik schakelde het claustrofobische gevoel in mijzelf uit en ik kon focussen op wat hier echt telde: kleren, schoenen en handtassen! Na enkele weken volledig afgezonderd te zijn van dit soort winkels was mijn nieuwsgierigheid des te groter. Helaas werd ik uit mijn kapitalistische roes gehaald door m'n partner die zich op dat moment volop focuste op mogelijke zakkenrollers en zich blauw ergerde aan slenterende figuren op zijn pad.
De boodschap was duidelijk: geen shoppen voor mij deze keer...
Gelukkig werd mijn consumptiewens gedeeltelijk vervuld toen we het avondeten insloegen.
Omdat we nog niet volledig geïntegreerd zijn in de Noorse keuken was een gids wel een grote aanwinst. Hij leerde ons een paar nieuwe, Noorse ingrediënten kennen, maar hier later meer over.
Na het kopen van een buskaart reden we openbaarvervoersgewijs naar hotel Piet. Onderweg informeerde onze gids ons terloops even over de reputatie van de Noorse hoofdstad.
Oslo staat namelijk bekend als de heroïne-stad in Europa. Verschillende parkjes zijn 's nachts en ook wel overdag best te vermijden, aangezien de junkies hier samentroepen. De parkjes zouden ons later op een kaartje getoond worden. Daarbovenop werden we ook verteld dat het eventueel wel mogelijk is dat je op de metro naast iemand terecht komt, die zich eventjes een shot toedient.
Ik geef toe dat ik bij het horen van deze quote een lichte angst voelde opkomen. Je moet weten dat ik bij injecties bij de dokter nooit naar het prikmoment kijk uit angst flauw te vallen en aangezien ik weinig zin had om flauw te vallen op de metro besliste ik al snel dat de metro geen optie zou zijn als vervoersmiddel.
Uiteindelijk kwamen we bij Piet' huis aan en onze gastheer bleek een zeer degelijk optrekje te hebben met een zeer luxueuze luchtmatras. (Het ding was ongeveer 60 cm dik en blies zichzelf op, lang leve de technologie en onnuttige informatie!)
Mensen die ooit ook willen logeren in het Piet-huis, kan ik aanraden de spaghetti bolognaise te proberen. Sorry als ik nu een paar mensen kwets met deze uitspraak maat het moet gezegd zijn: de saus was heerlijk!
Na een goed avondmaal trokken we naar Piet's stamcafé 'Buckley's' voor een blues-optreden. De band genaamd: 'Joakim ünderholt express', bestond uit een drummer (niet groter dan mijzelf maar met veel meer ritme), een gitarist in hawaïhemd, een contrabassist (geen opvallende kenmerken) en een zanger/ gitarist met een grease-snackbar-hemdje en een vetkuif. Geen performancestyling voor deze muzikanten dus, voor hen draaide het duidelijk om wat echt belangrijk is bij een optreden: muziek.
Als blues-leek (waar ben ik geen leek in...) kan ik enkel zeggen dat de muziek zeer sfeervol was, vrolijk en de zanger had een zeer mooie, zware stem met af en toe krakende klanken.
Bij het publiek waren de meeste liedjes reeds gekend en dit resulteerde in een volle dansvloer.
Sommigen onder hen hadden reeds een glaasje teveel op maar dat maakte het des te plezanter om naar te kijken :) Na dit geslaagde optreden trokken we terug naar onze slaapplaats.
De volgende ochtend begon met een uitgebreid ontbijt en met enkele nieuwe, Noorse ingrediënten. Als eerste proefden we kaviaar uit een knijptube. Het gaat hier natuurlijk niet om de dure kaviaar die we in België kennen, maar om een goedkopere soort. De kaviaar is verwerkt tot een zalmrozige pasta en moet je dus uit de tube knijpen op een broodje (liefst geroosterd). Je smeert het goedje open en werkt het af met een paar schijfjes gekookt ei.
Ik had er eerlijkgezegd niet zoveel vertrouwen in maar toen ik het proefde was ik verkocht.
De kaviaar smaakte vrij zoutig maar was echt lekker. Dus als jullie ooit in Noorwegen zijn, zeker proeven die handel!
Daarna was het tijd voor nog iets nieuws: skivet ost oftewel bruine kaas. Nu weet je onmiddelijk al hoe het eruit ziet. Het is een typische Noorse kaas die vooral op toast gegeten wordt met daarbovenop confituur. De kaas viel minder in de smaak. Ik mij dan maar wijselijk nog een broodje kaviaar gesmeerd. Klinkt wel lekker rijk en snobistisch :)
Na het ontbijten/ brunchen, werden we terug echt toeristen. Onze eerste stop die dag was het Munch-museum. Daar hangen niet de bekendste werken van Munch, maar kom je wel meer te weten over het leven van de kunstenaar en je vind er ook veel grafische werken. Een aanrader.
Na het museumbezoek namen we de bus richting Vigelandpark, het bekendste park in Oslo. Het bestaat voornamelijk uit grasvelden (bij ons bezoek was dit natuurlijk sneeuw) en wandelpaden met bomenrijen erlangs.
Onder een mooi winterzonnetje kwamen we het park binnen. Het was er vrij druk (lees: veel gezinnen met actieve kindjes, die vooral wilden sleeën in plaats van wandelen). Na enkele minuten wandelen, ontdekten we een slee onder de sneeuw en zo konden we ons ook aan een sleeritje wagen. O wat was het fijn om terug een kindje te zijn.
Om onze tocht door het park waardig af te sluiten, wandelden we langs de vele beelden in het park, gemaakt door de beeldhouwer Gustav Vigeland. Jaja slimme lezer, dat is de man naar wie het park genoemd is.
Op terugweg naar onze verblijfplaats, verplichtte ik mijn reisgezel om via Karl Johann (DE winkelstraat bij uitstek) te wandelen, zodat ik 'snel' even wat winkels kon bekijken.
Tot grote vreugde van mijn partner zette ik al snel het shoppen stop en besliste ik nog even te sparen vooraleer ik mijn centjes uitgaf aan iets leuks.
Die avond werd er chinees gegeten en bezochten we een leuke fifties-bar als afsluiter.
Onze voorlopig laatste Oslo-dag begon vrij vroeg. We startten de dag in het Akkerhus, een oude versting dicht bij de haven. Gezien het vroege uur konden we genieten van de rust op het domein. Dor het koude weer was er ook de gelegenheid om een ijspegelshoot te houden. Resultaat: zie foto's.
Daarna was het opnieuw tijd voor wat cultuur in de Nationale gallerij van Noorwegen. Waar we de bekendste Munchwerken: 'de schreeuw' en 'de madonna' met onze eigen ogen konden zien. Deze hangen pas sinds een jaar terug in het museum, nadat ze gestolen waren. Leuk detail: de schilderijen werden gewoon overdag gestolen, twee mannen brachten het museum een bezoekje en namen de schilderijen onder hun armen terug mee naar buiten.
Als laatste trokken we richting het vikingshipmuseum, na onze maagjes te hebben gevuld in de plaatselijke Burger King. Het vikingmuseum bevat drie oude vikinschepen en ook enkele oude koetsen en sleeën. De schepen bleken groter te zijn dan ik verwacht had. De vorm is zeer typerend en ziet er verrassend elegant uit om een vikingship te zijn.
Na ons laatste museum trokken we terug richting Piet om daarna opnieuw de bus richting Notodden te nemen en om met een voldaan gevoel een nieuwe week te beginnen.
En vrijdagnamiddag was mijn D-day want het was metaalles-tijd, hoezee!
